sözlük yazarlarının kendine yakıştıramadığı davranışları

Zamanında beni reddedip başka ilişkilerde mutlu olan her erkeğin bir gün ilişkisinden harap halde çıkıp bana senin değerini bilemedim diye dönmesini hayal etmek benimki. Yakışmıyor bana ama ne yapayım insan ister istemez bu duruma düşüyor.

herkes gibi ben de mükemmel olmayan bir insanım. o yüzden kendime yakıştıramadığım bazı özelliklerim var tabii ki. bu özellikler beni bazen mahcup edebiliyor, bazen de arkadaşlarım tarafından samimi bir şekilde uyarılırsam ders çıkarmama vesile olup o özellik konusunda dikkat etmeye yöneldiğim için beni olgunlaştırabiliyor, tecrübe kazandırıyor. mahcubiyet kötü ama, çok kötü. mahcup olmadan kendimize yakıştıramadığımız özellikleri terk edebilmek dileğiyle…

elim yazmaya bile varmıyor, dillendirmek bile istemiyorum çünkü gerçekten kendime hiç yakıştırmıyorum. birilerinin fark ettiğini zannetmiyorum çünkü kendi içimde yaşadığım bir şey ama yine de böyle bir özelliğe sahip olmamak için kendi kendime emek veriyorum. puştum ben yani.

tembelim ben tembel en yakıştıramadığım davranışım bu, bana neler kaybettirdi 1. odtü fiziğe gidemedim kazandım aman kim sıralamayı değiştirecek dedim değiştirmedim saçma salak bir yere gittim sonra 2. aman ne olacak buna yatırım yapmak çok zormuş dedim bıraktım 300+ bin tl kazanacaktım eğer o zaman vazgeçmeyip yatırsaydım 3. aman bu yazı yazılır mı dedim bıraktım, benim yerime başkası yazdı aynı yazıyı hollanda'dan iş teklifi aldı gidecek yakında bu liste uzarda gider arkadaşlar ne olursanız olun tembel olmayın en büyük günahtır tembellik yapmayın eğer bir gün beni tembellik yaparken görürseniz sert bir tokat atıp kalk çalışmaya devam deyin size gram kızmam hatta teşekkür ederim.

Aniden her şeye sinirlenebiliyorum.

otostop çekmek, ciddiyim. bu zamana kadar hiç yapmamıştım, derstten yurda gelirken birilerini hep otostop çekerken görüyordum ama bir gün benim de yapacağım aklıma gelmezdi. annem bilse bu kızı ben yetiştirmedim der, hâlâ senin kızınım anne.

Her şeyi erteleme huyum var ve hem kendime hiç yakıştıramıyorum hem de devam ediyorum buna

Kim olduğu önemsiz herkese yardıma koşma enayiliği besliyorum üstümde. Hadi yine ufak ufak yenmeye başladıkta bakalım tam olarak ne zaman yeneriz

Ölümlü dünya diye kimseyle kavgalı küs kalamıyorum içim rahat etmiyor uyuyamıyorum resmen haklı da olsam gidip özür diliyorum küs kalmayalım diye kerizlik var sanırım bende biraz

Son zamanlarda yaşadığım, kırmızı çizgimi koruyamamak.. adeta karakterim istila ediliyor gibi hissediyorum. Üstelik kendim tarafından

Erteleme huyum , tembelliğim. Bir şeyi çok yaptığında ondan usanıyor mu insan bilmiyorum ama eskiden harıl hurul ders çalışırken bu sene öyle bir yıldım ki şu lanet kitapların kapağını kaldırmak bile yük geliyor. Bir yandan "az kaldı ludovico sen yaparsın" diyorum bi yandan da "gene mi bu masaya oturdum amk" diyorum. Son 15 gün kaldı ama anormal şekilde 0 stres. Ha bir de küfür + sinirlilik huyum var. Sonuçta sinirlenince dolu dolu küfür etmeden rahatlayamıyorum. Bedavadan günah kazanıyorum keşke bırakabilsem be :(

benim yarım liste ektedir, (yarım çünkü şimdilik bunlar geldi aklıma) üşengeç olmak aşırı düşünmek her gece yatmadan son görülmesine bakmak plan program yapmamak yapsa da uymamak ne istediğini bilmemek fazla hayal kurmak aynı şekilde insanlara fazla güvenmek üstünde fazla sorumluluk hissedip hiçbi şey yapmamak depresyonu uykuya tutturmak sürekli insanlara "ben demiştim" demek yaşına göre davranmamak

Bana iltifat ettirecek tüm davranışlarım. Bütün iltifatlar bana sahte geliyor.

İnanılmaz bir anlayışa sahibim. Hayatımı çalsa dönüp sebeplerin bunlar haklısın dicem neredeyse, tabi bu biraz mesleki deformasyonda.

Çok sinirli agresif olmak. Ben sakinsem bilin ki yanımda anamın babamın yerine koyduğum insanlar vardır. Yoksa yürüyen Fuji yanardağı gibiyim.. Böyle "çıt" diye bi nokta var bende arkadaş orasını geçince gözüm görmüyor amk.

(bkz: sinirlenince ağlamak) Allahın belası özellik

göte şaplak atmak. Vazgeçemiyorum. 27 yaşına geldim olmuyor.

Meme emmek. 29 yaşına geldim hâlâ meme görünce gülümseyip emme isteği doğuyor içime. Not: sadece kadın memesi

Tarzanca başlıklar açtığım konusunda bir takım söylentiler var tarzanca

Çoğu şeyi atlatamamak.

pes etmek. Çocukluğumdan beridir yediremiyorum bunu.

herkese iyi niyetle yaklaşmak ve sonra götümün üstüne oturmak.

küfürlü konuşmak. gel gelelim bazı şeyler küfürsüz anlatılmıyor. öylesine bir örnek; link

Bir kere yaşadım onu normalde insanların ayağına giden biri değilim istenmediğim yerdede durmam heleki istemiyorum diyen birinde hiç kalmam ama yaptım bı kere istemiyorum diyen insana gittim kapısı yüzüme kapandı yinede uğraştım boşa çabaymış yazık olan zamanıma oldu

Kendime kendimi yakıştıramıyorum.

Kendimi sürekli başka bir gözle gördüğüm için evde bile rahat hareket edemiyorum kendime hiç bir hareketimi de yakıştıramıyorum

bu liste uzar da gider insanoğlu olarak buna programlıyız bence. benim için bu kesinlikle çok düşünmek her sey üzerine çok düşünmek ve insanlar ile ilgili beklentiye girmek... içimdeki fareler...

Bu kadar siniri kendime gerçekten yakıştıramıyorum hayır yani ne var bu kadar sinirlenecek :)

Dünyada olan her kötü olaydan kendine pay çıkarıp üzülmeyi kendime yakıştıramıyorum artık. Sanki küresel ısınmanın en büyük nedeni benmişim gibi yüklenirdim sıkıntıları ama artık bunu kendime yakıştırmamam gerektiğini öğrendim.